ONA...
Nie je, nie śpi
Uśmiecha się i wzdycha
Każdy telefon od niego, jest jak spadająca gwiazda
ON…
Uszczęśliwia ją sobą
Wącha jej skórę rano
Kiedy pada deszcz, całuje ją w ucho
Nalewa jej whisky wieczorem
Puszcza „Błękitną rapsodię”
Szepcząc cicho
„Kocham”
Marzenia odebrały mi rzeczywistość
Świat idealny do niej nie przystaje
Ludzie nie są w nim tacy piękni, ani tacy wrażliwi
Nikt mnie w nim nie potrafi kochać, ani zrozumieć
Jestem?
A może mnie nie ma?
Może też jestem tylko marzeniem....
Kogoś, kto mnie sobie wyśnił pewnej pięknej nocy.
Kłębki kolorowej włóczki
Kuszą miękkością i ciepłem
Godzina po godzinie
Splatamy kolejne nitki
Nitek przybywa
Plączą się i tworzą supełki
Uparcie i bez sensu
Tkamy kolejne skrawki
Każdy skrawek to chwila
Nie depczmy po tych pięknych…
Życie jest jak sen
Kończy się nad ranem
Odlatują obrazy
Chowają się za oknem
Nie mów, że nie wrócą
Bo pamięć zostaje
Serce bije jeszcze
Dopóki w nim jesteś
Odkładam kolejny dzień na półkę
Pieczołowicie i z atencją
Jak ukochaną książkę
Do której wrócę kiedyś myślami
Za szybą niebo ciemnieje
Zapałają się latarnie gwiazd
Pora na poduszkę
Pora uwolnić sny
Czas na kołysankę
Czekam na Ciebie
Czekam na miłość
Niech utuli mnie swymi skrzydłami
Czuję Twoje dłonie
Uwielbiam ich dotyk
Słyszę Twoje „tak”
Uwielbiam tembr Twego głosu
Patrzysz na mnie
Uwielbiam Twoje oczy
Jesteś w moim sercu
Jestem w Twojej duszy
Nie ma między nami dnia
Nie ma między nami nocy
Nie ma początku
Nie ma końca
Jest trwanie w niemocy….
Spróbuj
Spróbuj dotknąć mego serca
Może Ci się uda…
Może Ci się uda wstrzymać jego bicie
Niech ogarnie mnie niemoc
Niech ta chwila zamieni się w wieczność
Nawet…
Nawet, jeśli potem…
Umrzeć będzie trzeba
Nie wahaj się
Spróbuj….
Cudowna cisza między nami
Przemyka delikatnie jak motyl
Trzepoczą wielobarwne skrzydła
Kolory nie poddają się czasowi
Lśnią w blasku ognia
Który w nas płonie
Ty, mieszkasz w mojej duszy
Ja, jestem więźniem Twego serca
